Altijd van je áf schilderen!
Op het gevaar af dat ik heel erg als Janneke Brinkman ga klinken, durf ik toch wel te zeggen dat vaak creatief bezig ben. De fotocamera wijkt nooit van mijn zijde en de hele dag spoken verhalen door m'n hoofd die schreeuwen om op papier gezet te worden. Er is echter één kunstvorm die ik totaal niet beheers: schilderen en tekenen.
Geef me een homp klei en ik kan er nog best een aardige Venus van Willendorf van kneden. Maar met een penseel of potlood heb ik nog nooit iets gefabriceerd dat voor het nageslacht van emotionele waarde gaat zijn. Mijn cijfer voor tekenen (bestaat dat vak nog of heet dat tegenwoordig Culturele Expressie o.i.d.?) was dan ook elk jaar een benauwd zesje. Die kreeg ik dan voor de moeite en omdat ik "leuke details" maakte. Die details waren echter een vlucht in de marge van dat grote witte blad waar ik maar niks leuks op kon krijgen.Inmiddels ken ik mezelf goed genoeg om te weten dat ik mijn potlodenset aan de wilgen kan hangen. Die kan naast de blokfluit hangen want muzikaal ben ik ook niet. Of beter gezegd: ik heb nooit het geduld om uit te vinden of ik het wel ben. Ik moet direct resultaat van gedane arbeid kunnen zien! Dat kan nu ook hier als u denkt wél schildertalent te hebben. Dat ik het echt, écht niet kan, bewijst onderstaand werkje wel. Eén keer raden welke van mij is...
Geen reacties