Stilte voor de storm
Donkergrijze wolken jagen over de toppen van Den Haag. Ik kijk uit het raam en denk bij mezelf dat het wel spoedig zal gaan regenen. Beneden op straat staat een vrouw een deurmat uit te kloppen. Na elke vijf kloppen bekijkt ze haar werk van dichtbij. Klop-klop-klop-klop-klop klinkt het door de straat. Het stof waait een paar keer in haar gezicht. Bij de vierde klopsessie valt de mat opeens uit haar hand en komt op de grond terecht midden in het zojuist uitgeklopte stof.Ze blijft enkele seconden naar de slappe mat op de grond kijken, voor ze moeizaam bukt en hem opraapt. Ze heeft een vaal schort aan met bloemetjes erop en haar haar heeft vandaag nog geen kam gezien. Die verwacht geen bezoek meer vandaag, denk ik bij mezelf. Met de weer stoffige mat slap in haar hand hangend loopt ze langzaam terug naar haar voordeur. Zonder te kijken laat ze hem voor de deur op de grond vallen en trekt de deur achter haar dicht.
Terwijl de eerste druppels tegen mijn raam tikken, stel ik me voor hoe ze nu koffie gaat zetten en die op de bank zittend gaat opdrinken. De klok tikt en naast de bank staan zwart-witfoto's met lachende mensen in ouderwetse kleren.
Zie je wel, denk ik, ik dacht wel dat het zou gaan regenen.
Geen reacties