over fietsen in rotterdam
Sinds ik in Rotterdam woon, probeer ik me ook enigszins aan te passen aan de mores van de grote stad. Integratie zeg maar. Dus ik probeer niet vreemd op te kijken als er 's morgens opeens een dode rat op het fietspad ligt. En de volgende dag weer. Ach, het is een havenstad hè? Ook doe ik net of mijn neus bloed als er een dronken zwerver 's morgens op de Willemsbrug staat te verkondigen dat wíj allemaal gek zijn. Ieder zijn mening niet waar?Maar ik trek ergens een grens en die is vanmorgen bereikt. Fietsers. Ik fiets erg graag en kan het ook vrij goed al zeg ik het zelf. Klinkt misschien gek, want 'iedereen kan toch fietsen'? Nou niet dus. Die mensen komen vooruit op een fiets en weten niet om te vallen, maar daar stopt hun fietskunde dan ook wel. Van een rechte lijn houden, handen uitsteken, met licht áán rijden of zelfs maar in één vloeiende beweging vanuit stilstand vertrekken, hebben ze geen kaas gegeten.
Dus gebeurde het vanochtend dat één man het voor elkaar kreeg om op het drukste fietskruispunt van de stad een gehele fietsbaan te blokkeren waardoor minimaal twee mensen vielen en de rest al hinkelend probeerde te passeren. Zijn commentaar: oh sorry hoor (voor de Engelse lezers: read "oh Surrey whore"). De ochtendmist werd verscheurd door een lange reeks vloeken in zeker vijf verschillende talen. Tja, havenstad hè?
Geen reacties