Prettige feestdagen?
Twee kerstdagen, twee kerstdiners. Ik hield er eerlijk gezegd ook een wat dubbel gevoel aan over. Aan de ene kant heb je de gezelligheid en het lekkere eten, maar aan de andere kant heb je constant het D-woord achter in je hoofd. Diabetes. (Ik heb het er bijna nooit over maar nu ga ik eens lekker ouderwets klagen, dus wees gewaarschuwd!)
Ik weet inmiddels: dat is funest voor je kerstgenot. Ten eerste vliegt je glucoseniveau alle kanten op en is het nauwelijks in de hand te houden en daarnaast voel je je daardoor toch geremd om écht te genieten. Bij allebei de diners was het eten heerlijk: veel salades, lekker mals vlees, goede wijn. Maar onbeperkt eten zit er niet in. Bij het eerste diner met familie hield ik me bewust in en nam niet een tweede waanzinnig lekker toetje.Gisteren was echter het kerstgourmet met al mijn vrienden en daar had ik nu eens geen zin om me in te houden. Beter gezegd: ik was het even spuugzat. Dus ik nam waar ik op dat moment zin in had zonder erbij (proberen) na te denken of dat wel verstandig was. Gevolg: het bloedsuikerniveau was drie keer zo hoog als gewenst? So much for the Christmas spirit.
Hoe zal dat gaan met oudjaar, bedacht ik. Ik zag al de schalen oliebollen, appelflappen en champagne voor me terwijl de klok steeds verder de nacht in verdween. Dat wordt dus helemaal niks. Ik heb voor de meest simpele oplossing gekozen: oudjaar bekijkt het maar lekker. Zonder mij wordt het ook 2005 en 2004 was, excusez le mot, een behoorlijk kutjaar.
drie reacties
Jammer, ik had niet eens door dat het zo kut voor je was. Als onvervalste positivo denk ik dat je volgend jaar al een stuk meer op de automatische piloot spuit en eet, dus dat het dan misschien meer went? Wat betreft oud en nieuw: dat feest hoeft voor mij ook niet zo. Die kerstdagen zijn leuk, maar daarmee heb ik wel weer genoeg eten, drinken en feestdaggevoel voor een heel tijdje.
Dat kun je wel stellen ja, zwaar kut