heeft u nog ergens last van?
De tandarts leek me wel op te staan wachten. Ik was de hoek nog niet om of ik werd gesommeerd om in de stoel plaats te nemen. Niks geen mentale voorbereiding: mond dicht en mond open! Ik startte mijn vaste ritueel: van 1000 naar 0 tellen en vooral niet aan de film Marathon Man denken. De tandenfee begon meteen met een haakje tussen mijn tanden en vullingen te wrikken. Als er geen gaatje zat, zou ze dat zelf wel even veroorzaken! Telkens als ze iets langer bij een vulling bleef stilstaan, deed mijn hart bijna hetzelfde. En ja hoor: "er is hier een stukje afgebroken". Kut.
"Is niet zo erg zeker?", probeerde ik nog maar ze was onverbiddelijk: boren! Inmiddels was ik de tel kwijtgeraakt en zag ik alleen nog maar een gillende Dustin Hoffman voor me.
Na tien minuten was het voorbij en wilde ze in één overrompelende beweging een nieuwe afspraak plannen. Ha, nu is het mijn beurt, kiezentrekkertje! "Ik ga naar een andere tandarts. Eentje die dichterbij is." Ik hoopte op tranen, een smekende blik, desnoods een beteuterd gezicht. Maar met een simpel "oké" werd ik weer de deur uitgezet. Met mijn tong langs de vernieuwde vulling likkend, liep ik weg. Binnen hoorde ik de boor alweer op volle toeren draaien.
This site is a lot of fun very well designed.