je hebt van die dagen...
Soms gaat het leven op rolletjes en lukt alles wat je wil. Dat propje dat je achteloos weggooit, belandt precies in de prullenbak. De thee die omvalt, stroomt net langs je papieren. Het soort dingen waardoor je even denkt: hè lekker. Soms zit het echter even wat tegen. Gisteren was zo'n soms.Het begon er mee dat de pc vreemd deed toen ik hem aanzette om weer een briljant stukje te schrijven. Rare errors, geen windowslogo en twee glazige blikken die naar het scherm staarden zonder te weten wat te doen. Gelukkig heb ik ook internet op mijn mobiel dus googlede ik de foutmelding. Dat zag er niet best uit. De ene uitleg was nog desastreuzer dan de andere. Moederbord kapot, geheugen naar de maan, harde schijf in een zelfvernietigingsmodus, ik wist het niet meer. De eindconclusie was in ieder geval onvermijdelijk: pc kapot. Dus maar meteen een nieuwe besteld want zonder kunnen we niet meer.
De avond was grotendeels verpest door de pc-perikelen en we besloten dan ook snel onder de wol te kruipen. Nog even de tanden poetsen en dan oogjes dicht. Niet dus. Bij het flossen kwam er behalve een restant van het diner ook een vulling mee. Dag vulling, dacht ik toen die door de afvoer gleed, hallo tandarts.
Was daarmee de gifbeker leeg? Ik hoopte van wel maar de katjes dachten daar toch anders over. Normaal worden we gewekt door pootjes die over ons heen lopen en daarmee melden dat ze eten/drinken/aandacht willen. Vanmorgen bestond de wekker echter uit braakgeluiden naast het bed. Pixel had waarschijnlijk iets teveel haar naar binnen gelikt en besloot dat het slijmerige zaakje er weer uit moest.
Gelukkig is het buiten lekker warm.
Geen reacties