Ondanks de negen dagen rouw die afgekondigd zijn voor de dood van de paus, trok ik er toch op uit gisteren. Het gras was lentegroen, de lucht blauw en de benen van wandelaars melkwit. Het doel was Maasland (inderdaad, van
Een Vlucht Regenwulpen) en de weg ernaar toe was een wandelpad langs het water. Voorzichtig om de ganzen en hun stront heenlopend trok het landschap van Midden-Delfland voorbij.
In de Duifpolder aangekomen zag ik onder andere het huis waar de overgrootoma van mijn oma in 1830 is geboren. Het geeft een goed historisch gevoel als je beseft dat het merendeel van je familie nog steeds in dezelfde gemeente woont. Het voordeel van dit wandelpad is dat je niet om de haverklap omver gereden wordt door fietsers. Het loopt rustiger en de dieren die je tegenkomt, zijn ook een stuk makker. Het wildreservoir van Midden-Delfland is echter niet zo indrukwekkend dus ik kan u helaas geen foto's van everzwijnen laten zien. Het wildste dat we tegenkwamen, waren deze allesverscheurende beesten:
Geen reacties