recensie: king kong
Wie Lord of the Rings heeft gezien, weet dat Peter Jackson niet bepaald vies is van een beetje spektakel. Dat hij in LOTR de computer goed heeft leren gebruiken, helpt in het geval van King Kong erg goed. Want de aap ziet er levensecht en angstaanjagend uit. Vooral in close-ups is te zien hoe zeer de techniek de perfectie benadert.Dat gezegd hebbende, komen we bij de film zelf. De eerste vijf kwartier(!) gebruikt Jackson om zijn verhaal op te zetten. We zien een prachtig decor van het New York van de jaren '30, we ontmoeten de hoofdrolspelers in de vorm van een over-lijken-regisseur, een onzekere actrice en een eerlijke moedige schrijver. Heel leuk en mooi gedaan maar vijf kwartier is echt te lang.
Gelukkig vertrekt de filmploeg dan naar een eiland waar de tijd heeft stilgestaan en de holbewoners en dino's nog vrolijk rondrennen. Hoewel vrolijk; vanaf de eerste stap op het eiland gaat alles mis en vallen in de chaos elke vijf minuten wel een paar bloedige slachtoffers.
Terug in New York is de aap ook meegekomen en mist hij Naomi Watts, de actrice op wie hij verliefd is geworden. De afloop mag bekend zijn en de beelden vanaf het Empire State Building zijn adembenemend.
Na drie uur spektakel krijgt het publiek eindelijk rust en kan het een traantje wegpinken om de arme aap. Jackson is het gelukt om een bekend verhaal verrassend te brengen en tegelijk een nieuwe stap te zetten in de filmevolutie. Dat hij hiervoor drie uur nodig heeft, is wat overdreven maar het is hem meer dan vergeven.
Mijn andere filmrecensies
Geen reacties