In het kader van ooit-moet-je-het-toch-eens-leren namen we vandaag het neefje en nichtje van HM onder onze hoede. Mama en papa konden dan eens een dagje samen op stap en wij namen de twee dreumessen van 3,5 en 1 jaar mee. De jongste uiteraard onder hartverscheurend protest. Maar het kwam nog goed en ze hebben lekker kunnen spelen in
Kids Playground.
Maar de reden dat ik dit stukje schrijf, is natuurlijk niet om u te vermaken met anekdotes van de glijbaan. De oudste van het stel had namelijk een paar mooie opmerkingen in petto die je toch doen afvragen waar hij dat allemaal oppikt...
Ik: "Nee, we gaan naar de nieuwe speeltuin. Die andere is een oude speeltuin".
J: "Oh, dan gaat hij vast dood"
Ik: "En gaan we lekker spelen vandaag?"
J: "Heb jij bier op?"
...want ik word vandaag 29 jaar! Taart en koffie staan in de
reacties voor u klaar.
Nu we een eigen
filmkamer hebben, komen we een stuk minder in de 'ouderwetse' bioscoop. Om de schade in te halen, besloten we afgelopen zaterdag een filmmarathon te houden. Het programma was zo in elkaar gezet dat tussen de films een kwartier speelruimte zat om kaartjes te halen. Tot zover ging alles goed.
De films zelf waren ook goed te pruimen. We begonnen met
Children of Men, de nieuwe met Clive Owen. Een origineel sci-fi/drama waarin de mensheid geen kinderen meer kan krijgen. Hierna stond er wat luchtigers op het menu, namelijk
The Devil Wears Prada. In de zaal zaten drie mannen (inclusief uw hoofdredacteur) en voor de rest alleen maar vrouwen. Ondanks dat, heb ik me prima vermaakt met de cynische Meryl Streep als icequeen of fashion.
De derde film was
Stormbreaker. Volgens de info die wij hadden was dit een film die een beetje tussen Spy Kids en James Bond zat. Voor de iets oudere kinderen dus. De eerste trailer voorafgaand aan de film:
The Texas Chainsaw Massacre. Toen dat bloed was uitgedruppeld, kwam een trailer van
The Black Dahlia over een gruwelijke moord in Hollywood. Ik mompelde nog iets over dat dit toch wel rare trailers waren voor een zaal vol kinderen. Maar de film begon, dus alles zou goed komen. Het kwam echter niet goed want de operator van Pathé had per ongeluk
Snakes on a Plane gestart. En in de eerste scène wordt iemands schedel tot poeder gemept. Er brak bij sommige ouders meteen grote paniek uit. "Dit is een film voor 16+! Kom mee, snel, snel!!" werd er tegen hun joelende kinderen geroepen. Onder luid protest moesten ze in de gang wachten tot de film verwisseld werd.
De hamvraag van vandaag: wat is schadelijker voor deze kinderen? Een geweldadige scène waar de kinderen met gejoel op reageren (en ik dus aanneem dat ze het niet al te serieus nemen) of een stel ouders die paniekerig en schreeuwend hun kinderen uit de stoelen trekken en meesleuren? U begrijpt vast
wat voor vraag dit is.
Mocht iemand nog een
Dr. Dolittle kennen: geef hem even mijn nummer. Het is nu zondagochtend, iets over zeven uur en de schade van vannacht: een glas drinken, een mobiele telefoon, wat behang en een douchegordijn. De verdachten waren gekleed in een rood en zilver harig kostuum en verdwenen in de richting van de keuken.
Wij hebben zoiets als 'weekend': een korte periode waar men kan uitrusten van de werkweek. Maar voor iemand die altijd vrij is, is het altíjd weekend en vakantie. Dus als ze gewend zijn dat je normaal om 6:30 opstaat, dan moet je dat nu ook maar doen! Geen zin? Dan overtuigen ze je wel even. Met een glas drinken, een mobiel... Enfin, u begrijpt het wel.
Dus dr. Dolittle: alsjeblieft, leg ze in hun eigen kattendialect uit wat het begrip 'weekend' inhoudt. Anders leg ik in mijn taal uit wat 'kop dicht' en 'de slaapkamerdeur gaat nooit meer open' betekent!
Maar verder zijn ze wel lief hoor.
Het is tijd voor een poezenlog. Want wat is een weblog zonder geregeld een verhaal over een poes? Ditmaal is
onze Pixel aan de beurt. Met zijn verknipte buien is hij altijd wel goed voor een verhaal.
Soms is hij heel normaal en lijkt hij wel een saaie lobbes. Bijvoorbeeld als hij je 's morgens wakker komt maken door op je buik te klimmen en je op een paar centimeter van je gezicht aan gaat liggen staren. Goedemorgen jongen. Het is het enige moment dat je hem hoort spinnen en knorren.
Die rustige lobbes verandert af en toe echter in een beest dat rechtstreeks uit een gekkenhuis lijkt te zijn weggelopen. Zijn laatste tic: vissen vangen. Nu hebben wij helemaal geen vissen en de kans dat ze op 40 meter hoogte langskomen is vrij klein. Pixel weet echter zeker dat ze bij ons rondzwemmen. Met name in bad ziet hij ze overal.
Dus horen we regelmatig gespetter en gestamp en zien we Pixel als een razende door het bad glijden. Hij slaat naar ingebeelde vissen om vervolgens heel verbaasd naar zijn (zeiknatte) poot te kijken als daar geen sardientje aan blijkt te zitten. Normaal keur ik dit debiele gedrag niet goed natuurlijk. Maar blijkbaar heeft hij er zo'n lol in dat ik hem maar laat; zolang hij zijn poten maar weer afveegt als hij de kamer inloopt.
Filmpje...
Read More
Ik ben gek op slapen. Zeker als de regen en wind tegen het raam slaan en buiten de temperatuur daalt als een Russisch vliegtuig. Dan draai ik me nog eens lekker om en wentel me in zachte dekbedden en dons. U zult dan ook kunnen begrijpen dat ik weinig zo vervelend vind als 's nachts gewekt te worden. Op de vraag "waar kan men je voor wakker maken?", antwoord ik meestal: niets!
Soms zit het echter niet mee. We waren pas op het balkon aan het verven geweest en om de vloer te beschermen, hadden we een rol plastic neergelegd met houten balkjes erop tegen de wind. Met windkracht 7 hadden we geen rekening gehouden. De rol plastic ook niet.
Dus werd ik om 3:15 's nachts door HM gewekt met de gil "het plastic!!". Een halve minuut later stonden we samen op het balkon in onze pyjama's 50 meter plastic naar binnen te trekken dat zich inmiddels al om de hele flat had gewikkeld. Hoe licht dat plastic ook is, 50 meter wapperend in de wind valt toch nog niet mee. Wat was dat bed een kwartier later lekker zacht en warm...
Update: de gebeurtenis door
andere ogen.
Wat ik al een tijdje verwachtte, is vandaag gebeurd: ik ben gevraagd voor het personeelsblad. Niet dat ze daar mijn site kennen (geloof ik, laat anders eens een berichtje achter!), maar wel mijn columns voor het blad. Sinds een aantal maanden schrijf ik daar namelijk over mijn werkzaamheden en wat we met het hele team doen. Afgelopen maand mocht ik zelfs Het Vakantieverhaal schrijven dus dan weet je wel hoe hoog je in de voedselketen zit.
Ik heb gezegd dat ik er nog even over na moet denken maar eigenlijk ben ik er wel uit. Voor het eerst sinds mijn studie ga ik weer in een redactie plaatsnemen. Kom maar op met de Kookrubrieken en de Bolle Baby van de Maand! Naast dat ik het leuk vind, is het overigens ook tactisch: op die manier hebben ze een extra reden om mijn contract te verlengen. Want ze zullen de nieuwe topcolumnist toch niet willen verliezen?
1) Er staan twaalf bureau's op mijn afdeling. Aan drie daarvan zitten mensen ook daadwerkelijk te werken. De rest is ziek, zwak of om andere redenen afwezig. Toch heb ik tijd om dit te schrijven. Rara hoe kan dat...
2) Ik wilde nog een stukje schrijven over de dood van
Steve Irwin omdat ik vroeger altijd naar hem keek. In dat stukje zou het zeker over krokodillentranen zijn gegaan. Maar bij nader inzien is dat zo'n open deur, dat u zelf uw reactie mag achterlaten in de comments.
Zoals ik pas al
schreef, stond afgelopen weekend het eerste huwelijk binnen mijn vriendengroep op het programma. Ik had de eer gekregen om de huwelijksreportage te verzorgen, dus een uur voor het ja-woord stonden we in een park te zoeken naar een fotogeniek plekje. Het weer zat eindelijk mee want na een maand van zondvloed, brak zowaar een voorzichtig zonnetje door. Alsof het zo had moeten zijn.
Ik kan u melden: zo'n reportage valt nog bepaald niet mee. Ten eerste is het héél vreemd om je vrienden in een bepaalde pose te commanderen. Dat heb ik, op een enkele opmerking over handen in zakken na, dan ook nauwelijks gedaan. Een andere moeilijkheid is dat je maar net geluk moet hebben om een mooie boom of een romantisch vijvertje in zo'n park te vinden. Had je eindelijk wat gevonden, lag daar weer een hondendrol en dat staat ook weer zo vervelend op een witte jurk.
Maar een half uur later hadden we het rondje gelopen, was het gelukt een andere bruiloft te vermijden en stonden er ruim vijftig foto's op de kaart. Zowaar heb ik er nog een handjevol vanaf weten te krijgen die het aanzien meer dan waard zijn en waar iedereen gelukkig kijkt, niemand zijn ogen dicht heeft en er geen eend op de achtergrond verzuipt. Dus voor al uw partijtjes:
mail me!
Waar elke rechtgeaarde vrijgezel 's nachts badend in het zweet van wakker schrikt, gaat a.s. vrijdag gebeuren. Dan zullen de eerste twee mensen uit mijn vriendengroep in het huwelijksbootje stappen en het ruime sop kiezen. Nu ben ik én geen vrijgezel én vind ik het hartstikke leuk dus schrik ik 's nachts niet wakker. Wel mag ik de foto's gaan nemen tijdens het huwelijk dus die verantwoordelijkheid drukt uiteraard zwaar op mij. Eén foutje van mij en oma en opa kijken de rest van hun leven aan tegen een bruidegom met zijn ogen dicht en een bruid die bij De Kus laat zien dat ze de avond daarvoor spinazie gegeten heeft. Gelukkig hebben we Photoshop om er toch nog een onvergetelijke dag voor het nageslacht van te maken.
Afgelopen zaterdag was het vrijgezellenfeest. De twee gelukkigen werden nu eens niet in een konijnenpak door Amsterdam gestuurd met een bord om hun nek waarop staat "ik ben een lul", maar we gingen gezellig met alle vrienden naar Antwerpen. Op de camping werd eerst lekker gebarbequed (dit is vast goed gespeld volgens het
Groene,
Witte of
Blauwe Boekje) en daarna trok men verder de stad in.
Op naar vrijdag 1 september! Mental note: extra geheugenkaart mee en de batterijen opladen.
Afgelopen zondag was het zover: met
265 km/h werd er over de Coolsingel en andere pittoreske Rotterdamse straatjes gescheurd. Wij stonden op de hoek van de Coolsingel en keken Blaak in richting de Willemsbrug. Een erg fijne plek ware het niet dat we twee wolkbreuken en een enorm aantal regenbuien over ons heen kregen. Je moet er wel wat voor over hebben om de coureurs door de smalle straten te zien racen. Helaas voor u en nog meer voor mij bleken mijn batterijen vrijwel leeg. Beide setjes batterijen zelfs, dus na een paar rondjes kon ik de camera weer opbergen. Er waren me in totaal tien foto's gegund.
Zondag was
Bavaria City Racing in het centrum van Rotterdam. Ooit al eens willen weten hoe de coureurs trainen als ze even geen auto tot hun beschikking hebben? Zie hier
Christijan Albers en
Tom Coronel bij de MediaMarkt op het Binnenwegplein voor het antwoord:
En waar kijkt hij zo geconcentreerd naar?
Wellicht heeft u afgelopen zaterdag in Rotterdam in de stromende regen naar
kutmuziek staan luisteren maar ik stond met mijn hoofd tegen het plafond geplakt. Nu is dat niet mijn meest alledaagse bezigheid kan ik u verklappen maar in dit geval helaas noodzakelijk: de lampen moesten worden opgehangen.
Na hier een maand of tien gewoond te hebben, hingen er namelijk nog steeds de peertjes van de verhuizing. Ik zou u graag vertellen dat we al die tijd zorgvuldig op zoek zijn geweest naar dé perfecte lamp die precies in harmonie was met de ying/yang-invloeden van ons appartement. Maar de waarheid is helaas dat we er tot nu toe te lui voor waren.
Dit weekend moest het er toch maar eens van komen en dus stonden uw hoofdredacteur en schoonouders maar liefst 36 gaten in plafonds en muren te boren. Vervolgens 36 pluggen en daarna nog 36 schroeven. Nadat we het stof, betonkorrels en spinnenrag uit ons haar hadden gehaald, keken we voldaan naar het resultaat. Drie spanningsrails met in totaal 15 spotjes. Dat we zolang gewacht hebben...
Nu de computer door de
opruimactie in de woonkamer staat en we van elkaar kunnen zien hoe lang we achter (op? voor? in?) de pc zitten, blijkt het virus van een eigen site overgeslagen te zijn op HM. Vandaag zag ik opeens een aanvraag staan voor een eigen domein met de bijbehorende toeters en bellen!
Uiteraard ben ik (net als u) zeer benieuwd wat daar gaat verschijnen. Maar behalve de content waar ik nieuwsgierig naar ben, is het ook zeer makkelijk. Een afgestudeerd programmeur die met
hetzelfde CMS als ik ga werken: ik heb straks mijn eigen helpdesk rondlopen!
En nee, dit is niet
haar site....
Met de zomer in de bol, slaan de Westlanders op hol. Dit weekend trokken meer dan vijftig uitbundig
versierde boten (type "Westlanders") door de wateren van Westland, Midden-Delfland en Delft. Langs de kant stonden duizenden mensen te kijken naar het thema van dit jaar: 'Helemaal Hollywood'. Een thema dat uiteraard op het lijf van HM en ondergetekende is geschreven. Vanaf half één zagen we in het centrum van Schipluiden o.a. Star Wars, James Bond, Indiana Jones, Jurassic Park en de Titanic voorbij varen.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 46-60 van 273 |
Volgende Pagina »
